Yılbaşının yaklaşması ile bu yıl da vatandaşın gündemine oturtulmaya çalışılan, köşe bucaklarda satılan Piyango biletlerinin, kimlere ne kazandırdığını merak etmişizdir.
Az buçuk İslam’dan haberdar olanlar şans faktörüne dayalı olan piyango, toto, loto, iddia, müşterek bahis, ganyan gibi tertip ve oyunların kumar olduğunu ve dolayısıyla haram olduğunu bilirler. Bu sebeple bugün piyangonun hükmünü değil de bu illete bulaşanların ne kazandıklarına bir bakalım.
Aslında ne kazandıklarına değil de neler kaybettiklerine hatta “piyango mağdurlarının ibretlik hayatlarına bir göz atalım” desek daha doğru bir ifade olur.
İşte mağdurlardan bir kaçı;
Piyango Çekilişinde, 5 Milyon Tl’lik İkramiye alan 9 Çocuk Babası Erzurumlu Ahmet Bayram’ın büyük ikramiyenin isabet etmesiyle hayatı bir anda değişir. Ailesiyle birlikte Önce Ankara’ya daha sonra İstanbul’a taşındıktan sonra kendisini gece hayatına (kumar ve evlilik dışı ilişkilere) verir. Gittikçe ailesinden uzaklaşır ve günler sonra eve gelip eşine borçlu olduğunu söyler. Ve nihayetinde kendisini intihar eder.
Ali Atıcı, çay ocağı işletirken sayısal lotodan 543 bin YTL kazanır. Parayı aldıktan sonra kendisi memleketi Erzincan’a yerleşir, boşandığı eşi ve çocuklarını ise İsviçre’ye gönderir ve ikinci evliliğini yapar; ancak ondan da boşanır.
Kumar mağduru Ali Atıcı, pişmanlık dolu sözlerini şöyle aktarır: “Hayal edemeyeceğim kadar zengin oldum, ama hayatım da alt üst oldu. Huzurum kaçtı. Geceleri gözüme uyku girmez oldu. Lotodan çıkan para beni perişan etti.”
Evli ve 3 çocuk babası olan Nusrettin Çınar’a da Piyango’dan kendisine 6 milyar lira çıkar. Önce yurt dışına gider ve orada şehirlerarası otobüs şirketi kurar. Ancak İşleri iyi gitmez ve iflas eder. Çınar yaşadığı olayları şöyle anlatır: “Sefa kısa sürdü. 70 milyon kişinin verdiği biletlerden bir iki kişi yararlanırsa böyle olur. Hepsinin âhı var üstünde, hayrı olmaz. Sonradan araştırdım, kimseye hayır getirmemiş.”
Piyango çekilişinde 1 milyar 250 milyon lira kazanan Adanalı Cem Postacı ise paranın kendisine aradığı huzuru vermediğini dile getirir. Kazandığı ikramiyeyle emlak işine girer ama o da kısa bir süre sonra iflas eder. Postacı, “Para mutluluk getirmiyor, yuvam dağıldı, toparlamak için varımı yoğumu harcadım ancak eşim beni terk etti. Şimdi sadece bir otomobilim, evim ve emekli maaşım var. Keşke o bileti almasaydım da o para çıkmasaydı.” der.
Piyangodan ikramiye kazanan Semra Kozan’ın da –diğer mağdurlarda olduğu gibi- yuvası dağılır. O parayla aldığı yazlık yıkılır. Semra Kozan yaşadıklarını şöyle özetler; “Beni piyango talihlisi olarak nitelendiriyorlar. Oysa piyango talihlisi değil, piyango mağduruyum. Çok para huzur getirmiyormuş. İkramiyeden önce daha huzurluydum. Bir yuvam vardı. Şimdi yok” diyerek pişmanlığını ifade eder.
Aldığı bilete 7 milyon lira isabet eden Orhan Ulusoy’un huzur içindeki hayatı ise ancak 3 yıl sürer. Çıkan parayı soğan ve fasulye işine harcamış ancak üst üste 3 yıl istediği kazancı elde edemeyince iflas eder. 4′ü erkek 8 çocuğu olan Ulusoy’da mağduriyetini şöyle ifade eder. “Hiç rahat bir yaşantım olmadı; bir arkadaşım ‘bu para sana felaket getirir’ demişti, gerçekten dediği de çıktı.”
Bir başka talihsiz olan Yeşim Akyol‘a ise 2003’te 2 trilyon TL çıkar. Ve hemen sonra kavga etmeye başladığı 8 yıllık eşiyle boşanır. Haram para ona da mutluluk getirmez.
Denizli’nin Çivril ilçesinde marangoz olarak geçimini sağlayan Osman Kaplan ise sayısal lotodan 340 milyar lira kazanır. İki çocuk babası olan Kaplan’ın da yaptığı ilk iş eşinden boşanmak olur. Ardından bir şarkıcıyla 20 milyar lira harcayıp nişan yapar ancak 6 ay sonra ayrılır. Kaplan’ın parası da mutluluğu da diğer talihsizler gibi kısa sürede tükenir.
Halil Ateş’in hikayesi ise ilginçtir. Piyangodan 2.5 trilyonluk bir rakam tutturan Turhal, bu habere tam sevinecekken biletini kaybettiği anlaşılır. Olayın şokuyla kalp krizi geçirir ama olaydan bir yıl sonra yaşadıklarını şöyle anlatır: “Bu bizim ailemiz için çok kazançlı çıktığımız bir kayıp oldu.”
Piyango çekilişinde aldığı yarım bilete 10 milyar lira isabet eden Ahmet Yalçınkaya ise Kazandığı 10 milyar liranın kendisine hayır getirmediğini, her geçen gün huzurunun bozulduğunu şöyle anlatır; ”İşler umduğum gibi gitmedi. Eskiden daha güzel bir hayatım vardı. Şimdi hiç şans oyunu oynamıyorum. Bilet aldığıma bin pişman oldum. Şans oyunlarından para çıkan insanlara acıyorum.”
Bu verdiğimiz örnekler sadece medyaya yansımış örneklerden birkaçıdır. Yoksa kumar mağduru öyle hayat hikayeleri var ki saymakla bitmez.
Hülasa. Tecrübelerle sabittir ki haram mal huzur vermiyor, aksine maddi veya manevi zenginliğini tarumar ediyor. Çünkü, alın teriyle kazanılan haram mal kardan adam gibidir. Kimseye bir faydası olmaz. Hatta kısa bir süre sonra eriyip gider. Ama alın teriyle kazanılan helal mal ise inşa ettiğimiz sağlam bir esere benzer. Bir ömür bize kazanç olur hatta belki bizden sonrakilere de miras olarak kalır.
İnsanların bu harama girme sebebi dünya malına olan düşkünlüğü, kısa ve kolay yollardan zengin olma hırsı olduğu gibi piyango, toto, loto, iddia, müşterek bahis, ganyan gibi tertip ve oyunların bağımlılık yapma etkisinden de kaynaklanıyor. O halde eğer bağımlık düzeyinde bu kumara bulaşmamışsak “bir defadan ne olacak ki” demeden uzak duralım. Yok eğer sürekli oynuyorsak o halde kumar bağımlısı olmuşuz demektir. Bu durumda mutlaka psikolojik destek almalıyız. Dikkat edelim, bizi köleleştiren hiçbir bağımlılığı küçük görmeyelim. Aksi halde ibret almazsak ibret oluruz.
Devletimize çağrımız da haksız kazanca yol açan, yuvalar dağıtan, nice cinayetlerin ve şiddetin müsebbibi olan her türlü kumar oyunlarını bir an önce yasaklamasıdır.
Çünkü “Devlet, gençleri alkol düşkünlüğünden, uyuşturucu maddelerden, suçluluk, kumar ve benzeri kötü alışkanlıklardan ve cehaletten korumak için gerekli tedbirleri alır.” (Tc. Anayasa A. Gençliğin korunması Madde 58)
“Ey iman edenler! İçki, kumar, dikili taşlar, fal okları şeytan işi iğrenç şeyleden ibarettir. Bunlardan kaçının ki kurtuluşa eresiniz. Şüphesiz şeytan içki ve kumar yoluyla aranıza kin sokmak, sizi Allah’ı anmaktan ve namazdan alıkoymak ister. Artık vazgeçtiniz değil mi?” (Maide Suresi 91-92)
